చెప్పలేక... శిలనై

అరక్షణం లో వెలువడే నీ బదులకు,
ఆ బదులకు చప్పుడు చేసే నా గుండెకు
ఆ గుండెలో కట్టిన ప్రేమ గూడు భవితకు
ఆ భవితలో ముడి పడివున్న నా భవితకు భయపడి
చెప్పవలసిన మాట,
చెప్పవలసిన సమయంలో
చెప్పకుండా చాటుగా దాచి
చివరివరకు చెప్పకుండానే
మాటరాని శిలగా మిగిలిపోయాను ప్రియతమా ..
అంతేగాని
చెప్పే ధైర్యం లేక కాదు , నీ శ్వాసకు జీవమై ఉండలేక కాదు ,
నిను తోడుగా చేర్చుకొంధామనే ఆశ లేక కాదు ,
నీ అడుగులకు పాదాలుగా నిలువలేక కాదు

నేస్తానికి విన్నపం

నేస్తమా
నా పెదవులపై చిరునవ్వులు వెలుగుతాయని
అవి నా గుండెల్లో ఆనందాన్ని నింపుతాయని
లేనిది వుందని బ్రమపరుస్తూ
ఆ బ్రమలో నాకు జోలపాడుతూ
మరచిపోయిన నా చెలి జ్ఞాపకాలకు చేరువచేస్తూ
నన్ను ఇలకు దూరం చేస్తున్నావు....
చూడు నేస్తమా
నా ప్రియురాలు జ్ఞాపకాలను జ్ఞప్తికి తెప్పించే
ఏ జ్ఞాపకాన్ని నా జ్ఞప్తికి తెప్పించి నా యదముందు పరచినా
అది కన్నీటి సుడే కాని, పన్నిటి తడి కాదు

మానుకో నేస్తమా ...తన ఉనికిని నా ముందు నిలపడం

ఎదురుగా నిలువలేక

చెరిగిపోయిన జ్ఞాపకాలు చెలరేగి
యదలో అలజడులు రేపుతాయోమోనని
ఆ రేపే అలజడులు నరనరాల్లో కదలాడి
గుండెను గాయం చేస్తాయోమోనని
గాయపడిన గుండె బాధను ఓర్చుకోలేక
కళ్ళల్లో కన్నీటిని నిమ్పుతున్దేమోనని
ఎదురుపడిన ఎదురుగా నిలువలేక
కనులను నేలకు దించి పోతున్నా ప్రియతమా

పరిణయం

నీ పరిచయం తో పరిచయమైన పరిచయాల పరిదినుండి
దూరంగా పారిపోవాలనే తపనతో
ఆ పరిచయాలు పంచిన పలకరింపులకు
స్వస్తి చెప్పాలనే ఆరాటం తో
నీ పరిచయం తో పరిచయమైన స్నేహం యొక్క పరిణయానికి
నా పాదాలను ముందుకు కదిపాను ప్రియా

ఎదురుచూపులు

కంచికి చేరని కధైపోయింది నా జీవితం
సాగరాన్ని చేరని నధైపోయింది నా గమ్యం
పువ్వుని చేరని తుమ్మధైపోయింది నా ప్రణయం
వెలుగే చేరని చోటైపోయింది నా గమనం

ఇక నా కధకు ముగుంపు పలికేదెవరు
నా గమ్యానికి నను చేర్చేదెవరు
నా ప్రణయానికి హరతినిచ్చేదెవరు
నా గమనానికి వెలుగు చూపేదెవరు
చీకటిలో చిరిగిపోతున్న నా చిరు ఆశల జీవితానికి
వెలుగు చూపే దేవత కోసం ఎదురుచూస్తూ