Tuesday, March 16, 2010

ఉగాది..


విక్రుతికి విరహ గీతం పాడుతూ..
విరోధి కి స్నేహ హస్తాన్ని అందిస్తూ..
రాలేమంచు కురవనంటోంది
పూచే పుష్పం రాలిపోతునదేమోనని..
వేకువజాము చీకటి వెల్లనంటోంది...
కూసే కోయిల గానం ఆగిపోతునదోమోనని..

తెలుగు సమత్సరాది తో..
జీవితపు వసంతపు వాకిట తలుపులు తెరవాలని ఆశిస్తూ ..

No comments:

Post a Comment

ఆగక, నిలువక

నీ మాట నా గమనాన్ని మార్చేస్తుంది నీ చూపు నా గుండెను తొక్కేస్తుంది గమ్యం లేని గమనాన్ని సాగించలేను అర్ధంలేని యధనోప్పిని బరించలేను అల...