నా యదపుస్తకం

చెలియా ...

నీ అలికిడి యద తలపులకి చేరిన క్షణం లో....

నా యద పుస్తకం లో నీ పరిచయం నుండి

పొందిపరచిన జ్ఞాపకాలను

ఒక్కక్కటి తిరగేస్తూ చదువుతూవుంటే ....

ఒక పేజి ఆనందాన్ని పంచితే ..మరో పేజి విరహాన్ని పెంచుతోంది,

ఒక పేజి ప్రేమను పంచితే ..మరొకటి తాపాన్ని రగిలిస్తోంది,

ఒకటి చిరునవ్వుని నింపితే ..ఇంకొకటి కన్నీళ్లను పెట్టిస్తోంది ..

తిప్పే ప్రతి పేజి కి ఒక గుండె చప్పుడు

చదివే ప్రతి అక్షరానికి ఒక యద భావం

చూసే ప్రతి పదానికి ఒక మౌనరాగం

ఇలా చదువుతున్న ప్రతి అక్షరానికి

మారుతున్న నా యద భావాల సవ్వడిలో

ఏ పేజి లో నిలిచి, నీకోసం ఎదురు చూడాలి

ఏ పేజి లో తలచి, నిను పిలవాలి

మరేపేజి లో నీ దరికి చేరాలి

మరింకే పేజి లో నీ జతగా నిలవాలి...........

ఎందుకు నేస్తమా ...

నేస్తమా ...
ప్రాణమున్న జీవాన్ని నీ కసాయి మనసుతో

నిర్ధక్ష్యనంగా జీవశ్చవాన్ని చేసి

నీ స్నేహమనే పుడమిలో

ప్రేమనే గోతిని తిసి

నీ జ్ఞాపకాలు అనే మట్టిని

నే చేపట్టధలుచుకొన్న చేతులతో పోసి

నీ ఉసులుకోసం ఎదురు చూస్తున్న మనసుని

కసితీరా కప్పెట్టిసావు ...

నిను వలచినందుకా ...లేక

నిరంతరం తలచినందుకా

నిను పిలిచినందుకా... లేక

నిధ్రలోను నిను పలవరిచునందుకా ...

ఎదురుచూపులు

చెలియా ....

నీ మత్తైన కనులను దాచి ఉంచిన ఆ కనురెప్పలు

చిరుసవ్వడితో తెరిచిన సమయం లో

నా యధ సంద్రం లో ఉప్పొంగే తరంగాల అలజడిని

ఏ సముద్ర కెరటం తో పోల్చాలి,

ఆ నడుమోంపుల సోయగాలు చూపిస్తున్న ప్పుడు

నా తనువు లో పెరిగే వేడిని

ఏ అగ్ని పర్వతపు లావాతో పోల్చాలి,

తల తిప్పుకొని ఉన్నావనుకొన్నాను ..కాని

చిరుసందుల్లో

నను గమనిస్తున్నవను కోలేదు,

తలదిచుకు పోతున్నావనుకొన్నాను

నీ మనసు తెరచాటునుండి

నా ఉనికిని చూస్తూన్నావనుకోలేదు,

నీ మనసులో నే ఉన్నానని తెలుసు

ఆ మనసు పిలిచే పిలుపుకోసం నే ఎదురు చూస్తున్నానని తెలుసు

మరి

ఆ సడిని పెంచే దాగుడు మూతలేలా

విరహాని పెంచే ఆ పరుగు లేలా

అడ్డుగా నిలిచే నీ తెరచాటుని చీల్చుకొనే

రావేలా .............

చివరి క్షణం లో

ప్రియా

నీ జ్ఞాపకాల్ని గాలిలో నింపి

శ్వాసగా పీలిస్తున్న నా ఉపిరి ఆగిపోయినపుడు,

నీ రూపాన్ని రెప్పల చాటున దాచి

ప్రతి క్షణం నిన్నే చూసే నా కనులు మూతబడినపుడు,

నీ జత కోసం తపిస్తూ

భువి పై నిలిచియున్న నా ఆయువు తిరినపుడు ..

నీ రూపాన్ని చేరిపెస్తానంటుంది నా మనసు .

నీ జ్ఞాపకాల్ని తుదిచేస్తానంటుంది నా మనసు...

కరగని నీ జ్ఞాపకాలు

ప్రియా..........

కాలమంతా కరుగుతున్న

నీ యధజ్ఞాపకాలు కరగలేదు,

లోకమంతా మారుతున్న

నీ ప్రేమయాతనలు మారలేదు,

ఎందుకో కలిసాం..మరెందుకో స్నేహితులయ్యం..

తెలియని దారులమధ్య జంటగా నడిచాం,

తలవని సందర్భం లో ఏకమయ్యాం ,

ఉహించని మలుపులో వేరైపోయాం ..అందుకే..

కరిగిపోతున్న కాలానికి ఒక ప్రశ్న వేయాలి

నా ప్రేమను నీలో కలుపుకొని ఎందుకు కరిగించావని

మారుతున్న లోకానికి ఒక ప్రశ్న వేయాలి

వలచిన నా చెలి మనసుని ఎందుకు మార్చావని...

దారి చూపే పుడమిని ఒక సంశయం తెలపాలి

కలసిన దారులను ఎందుకు వేరుచేసావని .....

వీచే గాలికి ఒక ప్రశ్న వేయాలి

పంచుకొన్న భావాల దిశను ఎందుకు మార్చావని ...

ఐనా...

మీలో ఎవరినని అడగాలి ,ఎప్పుడని అడగాలి ..

మీకు వినడానికి స్రవనాలు లేవు..బదులు చెప్పడానికి నోరు లేదు

కాని..

కలవని బంధాలకు ముడివేస్తారు...

కలసిన మరుక్షణం వేరు చేస్తారు..

నీ చేరువకు

ఏ జన్మకు ఈ పెదాలు నీతో ఉసులు చెప్పుకొనేది
ఏ జన్మకు ఈ చేతులు నీతో కలిసేది
ఏ జన్మకు ఈ పాదాలు నీతో కలసి నడిచేది
మరింకేజన్మకు నా ప్రేమకు బదులు దొరికేది ..చెప్పు .నేస్తమా
ఆ జన్మకు ముందుచ్చే నా ప్రతి జన్మని
నీ చేరువకు చేరువ అవుతాననే ఆశతో
ఆనందంగా అంతమౌతాను .
అంతమైన మరుక్షణం ..నీ తలపుతో
మరుజన్మకు తలుపు తడతాను ..
ఆ తలుపు నీ యధాలోపలకి చేరువ అయ్యేంతవరకు
తడుతూనే ఉంటాను

ఓదార్పు

ప్రియా...

కళ్ళల్లో కదలాడుతున్నావు

యదలోని నిదురిస్తున్నావు

నడిచేదారుల్లో ఎదురు పడుతున్నావు

పీల్చే గాలిలో నీ ఆలోచనలను నింపుతున్నావు ...కాని

కొంచమైనా జాలి లేక ,ఏ మాత్రం కరుణ లేక

కదిలే ఆ కళ్ళలో

కదలాడుతున్న కన్నీటిని తుడవలేకపోతున్నావా

నిదురించే ఎదలో మెదులుతున్న భాధకు

ఓధార్పు ఇవ్వలేకపోతున్నావా

ఎదుట పడే ఆ దారుల్లో ఒంటరి గా నడుస్తున్న

నా పాదాలకు తోడు రాలేకపోతున్నావా

అనుక్షణం

కరగని ప్రేమతో ..

చెరగని చిరునవ్వుతో ...

మరచిపోలేని ఉసులతో,

తరిగిపోలేని జ్ఞాపకాలతో,

యధ లోని చిరు దీపం వెలిగించి,

ఆ వెలుగులో ప్రేమను పంచి,

నీడ కూడా వెంటరాని చీకటిలో,

తోడులేని ఒంటరి తనం తో ,

గమ్యం లేని ప్రయాణం చేస్తున్న మనసుకి

ఓధార్పు వయ్యవు

ఆ ఒధార్పులో నీ చిరునవ్వుని

నా పెదాలకు పరిచయం చేసి

వలపువయ్యావు....... ఆ వలపులో

నీ తలపులే నింపావు

ఆ తలపులను ..... నిను చూసిన ప్రతి క్షణం,

నిను తలచిన ప్రతి నిమిషం

నీ ముందు పరచాలని నా మనసు ....అనుక్షణం

ఉభలాట పడుతూ తపిస్తోంది.....సఖియా-

ఎలా గడపాలి

ప్రియతమా ...

నడిచే ప్రతి అడుగుకి.... నీ తలపుని

చూసే ప్రతి చూపుకి...... నీ రూపాన్ని

వినే ప్రతి మాటకీ .......... నీ నామాన్ని

తలచేలా చేసి , వాటికి బానిసగా నన్ను చేసి

నా తనువులో ప్రతి అణువును

నీ అధీనంలో ఉంచుకొని

అవయువాలున్న అవిటివాడిని చేసావు,

ఇప్పుడు నా మనసుకి, ఏ దారిలో నడవాలో తెలియదు .........

నీ తలపు లేకుండా

ఏ విధంగా మాట్లాడాలో తెలియదు ...

నీ ధ్యానం దరిచేరకుండా

ఏ వైపు చూడాలో తెలియదు.............

నీ రూపు కనిపించకుండా

ఎలా గడపాలో తెలియదు ..నీ నామాన్ని పిలువకుండా

జోహార్లు

కనులు లేని గుడ్డి దానివి అనుకొన్నాను,
మాట్లాడలేని మూగ దానివి అనుకొన్నాను,
శ్రవణాలు లేని చెవిటి దానివి అనుకొన్నాను, కాని ..
.మనసు లేని కసాయి దానివి అని ..
అందులో, ఇంతటి ప్రళయాన్ని నింపుకొని ..ఆ ప్రళయం తో
అందమైన కళలు కనే కళ్ళలో
కన్నీటిని నదిలా పారిస్తావని,
గుప్పెడంత ఆశను నింపుకొన్న గుండెల్ని
ఎడారులుగా మారుస్తావని,
నిండుతున్న కడుపుల్లో మంటలు పుట్టిస్తావని,
ఉహకైనా అందనివ్వలేదు
ఓ కాలమా ....కోట్లాది హృదయాలను దోచినా..
ఆ హృదయాలలో కొలుచు కొంటున్నా
నీ హృదయానికి కానరాలేదా .
అందులో ఏమాత్రం జాలి కలుగ లేదా ,
చిరు నవ్వు లు చిందించే నాయకుణ్ణి దహనాగ్నికి బలిచేసావు..
కినుకైనా కరుణ కలగలేదా....
ప్రియమైన ముఖ్యమంత్రి అందుకో మా జోహార్లు ..........

నిరీక్షణ

నీ హృదయాన్ని చేరని బావాలు

నీ కళ్ళకు కనిపించని కన్నీళ్ళు

నిను ధరిచేరలేని నా పాదాల అడుగులు

.నీ స్పర్శకు నోచుకోని గాడమైన ఉపిరిలు

నా లోలోపల నిలువలేక ...

తేరాన్ని చేరని కెరటాలు లాగా

తుమ్మద స్పర్శకు ను నోచుకోని మొక్క లాగ

జాబిలి నిడకు నోచుకోని పువ్వులాగ.

మధన పడుతూ....

ప్రతి క్షణం నీ తలపుల్లోనే ఉంటూ ....

నడిచే కాలాన్నీ మరిచిపోతున్నాయి .

నిను చేరలేని అవి...నా హృదయం లో నీ రూపాన్ని నిలుపుకొని

నీ కాటుక కాళ్ళ చూపులుకోసం ఎదురుచూస్తున్నాయి

నీ పాదాల అడుగుల జాడ కోసం నిరీక్షిస్తున్నాయి

విముక్తి

నిద్దర మరిచారు కానీ కలలు కన్నారు
తిండిని మరిచారు కానీ కడుపు నిండా ఆశను నింపుకొన్నారు
తల్లి తండ్రి ని మరిచారు ,కట్టుకొన్న వారిని మరిచారు
పుట్టిన పిల్లలను మరిచారు ,బంధు భంధవ్యలకు దూరంగా ఉన్నారు
కానీ జీవిత గమ్యం మరువలేదు ,
తమ ఉపిరి లో ప్రతీ గాలికనాన్ని నిప్పు కనికగా మార్చి

పగలనక రేయి అనకా ,ఎండనక వాన అనకా
కోట్ల భారతీయుల ముఖం లో చిరు నవ్వు నిలిపే రోజు కోసం
తెల్ల వాడి పాదాల మధ్య నలిగిపొయినా ,
ఆ నలిగిన పదాలమధ్య రక్తం ఏరులై పారినా
వాడి కసాయి తత్వానికి బలైపోయిన
పోరాటాన్ని ఆపలేదు ....
అలా .
మండే సూర్యుని అగ్ని జ్వాలలను ఉపిరిలో నింపుకొని
సింహం లోని ధీరత్వాన్ని నరనరల్లోని ఆకళింపు చేసుకొని
బానిస బ్రతుకు నుంచి స్వేచ్చను ప్రసాదించిన
స్వతంత్ర సమరయోధులకు నివాళులు అర్పిస్తూ

మారిపోయిన మనసు

ప్రేమతో చూడమన్నాను ,కనురెప్పలు భారమన్నావు

చిరునవ్వుతో మాట్లాడమన్నాను పెదవులు పలకలేవన్నావు

జంటగా నడవమన్నాను పాదాలు కధలలేవన్నావు

ఏమైంది నేస్తమా
కనురెప్పలు ఆర్పకుండా చూసే ఆ కనులు నను ఎలామరిచాయి

ప్రతి క్షణం నా పేరే తలిచే ఆ పెదవులు ఎలా మూగబోయాయి

నను వెతుకు కుంటూ నడిచే ఆ పాదాలు ఎలా దారి తప్పాయి

తెలుపు నేస్తమా

నను చూసే కళ్ళలో కన్నీటి కి కారణం అయ్యానా

నను తలిచే ఆ మనసుకు బాధపెట్టానా

నను వలచిన హృదయాన్ని గాయపరిచానా

నీ సమాధానం కోసం ఎదురుచూస్తూ .............నీ

వలపు

నేస్తమా

అందమైన పరిచయాన్ని మరిచిపోమ్మన్నావు

ఆ పరిచయం లో పంచుకొన్న భావాలను మరిచిపోమ్మన్నావు

కలసిన ఆ భావాలతో పెంచుకొన్న ప్రేమనూ మరిచిపోమ్మన్నావు

ఆ ప్రేమ లో పెంచుకొన్న ఆశలు ,

ఆ ఆశలతో నింపుకొన్న నా కలలు ను తుడిచివేయమన్నావు ...

కానీ .నేస్తమా

అందంగా పంచుకోన్న భావాలను మరిచిపోగలను ..కాని

అవి పలికిన పెదాలు నిను పిలువకుండా ఉండగలవా

ఆశలతో నింపుకొన్న కళలను మరచిపోగలను ..కాని .

అవి కన్న కనులు నిన్ను మరచిపోగాలవా

యదా నిండా పెంచుకొన్న ప్రేమను మరిచి పోగలను ..కాని

ఆ ప్రేమతో పొందిన పరవశాన్ని ,

ఆ పరవశం లో పొందిన ఆనందాన్ని

వలచిన నా హృదయం మరచిపోగాలదా ..ఇన

మరపు అనే భావం నీలో వున్నపుడు నన్నే ఎందు కు వలచావు

వలచిన నీవు ..నన్ను తలిచేటట్లు ఎందుకు చేసావు

చెప్పు నేస్తమా ..నను చూసి చెప్పు నేస్తమా ..

ఏమి

ఉషులు చెప్పిన ఆ పెదాలు పలకనంటున్నయా

భావాలతో పలికే ఆ కనులు నన్ను చూడనంటున్నయా

మరి వలచిన నా హృదయానికి నేను ఏమని సమాధానం చేప్పాలి

,

నేస్తం

నేస్తమా
కాలం ఎంత కటినమైనది ..
అది నన్ను నీ దరి కి చేరకుండా చేసింది
ఏమ్చేయగలం ......నేస్తమా
నీవు నడిచే దారిలో ప్రతి మనిసి లోను నన్ను చూసుకో
పీల్చే ప్రతి గాలి రేణువు లోను నన్ను తలచు కో
త్రాగే ప్రతి నీటి బొట్టు లోని నన్ను కలుపుకొ
మాట్లాడే ప్రతి మాటలోనూ నన్ను పిలుచు కో
ఐనా
నా రూపం కనిపించుట లేదా ..... ఐతే
యధ నిండా నా ఆలోచనలను నింపుకొని నిదురించు నేస్తమా ....
నీ కళ్ళలో కలనై ...వస్తా
కలలో మనస్పూర్తిగా కలుసుకొందాం
ఆకాశం చివరల దాక
భూదేవి అంచులు దాక విహరిద్దాం
వీచే ప్రతి గాలి రేనువుకి మన పరిచయాన్ని చెబుదాం
త్రాగే ప్రతి నీటి బొట్టులోని మనపేరు రాసు కొందాం
మండే ప్రతి అగ్ని కణాన్ని ని సాక్షి గా నిలుపుదాం
అలా పంచ భూతాలను మన స్నేహం లో కలుపుకొందాం

మరచిపో......

మనసా ....

మరచిపో ..

మరచిపో ........ మరచిపో

మరచిపో .. మరచిపో .. మరచిపో ...

.............................................

ఎన్నిసార్లు

ఇంకా ఎన్నిసార్లు ...నీకు చెప్పను

తనను మరచిపోమ్మని ....

అందంగా ఉండే ఆమె పెదవుల కదలికలు నీకు నచ్చివుండోచ్చు

కానీ అవి నీకు సొంతం కాదు ..

మత్తెక్కించే కళ్ళతో చూసే ఆ చూపులు నచ్చి ఉండొచ్చు

కాని అవి నీ వైపు కాదు ...

హోయలోలికే ఆ వయ్యారపు నడక నీ సడిని పెంచొచ్చు

కానీ అవి నీకు కాదు ...

ఏ మాత్రం నీకు సొంతం కాని ,ఆ కాంతను చూసి ఎందుకు ఆ మై మరుపు

ఎందుకా పలవరింపు .

పిలచి పిలచి నీ యధ సవ్వడి లయ తప్పిన

కను రెప్పలు ఎత్తి కనీసం యామరపాటు తో కూడా చూడని ఆమెను

మరచిపో ..... గడచిన కాలం ఒక పీడ కలలాగా

తరలిపో ..... తన జ్ఞాపకాలను అందనంత దూరంగా

నిలిచిపో .... లక్ష్యం కోసం కృషి చేసే సాధకుడి లా ..................

వీడ్కోలు

నేస్తమా......

నా తుది శ్వాస విడిచే చివరి క్షణంలో ????????????

నిత్యం నా ఎదురుగా ఉన్నావని ఉహిస్తూ...

నిన్నే తలిచే నా కనులు మూత పడిపోవోచ్చు,

నీ పేరే ప్రతి క్షణం తలిచిన నా గొంతు ..

ఇక మూగ పోవొచ్చు ,

నీ మాటలనే వినాలని తపించే నా చెవులుకు

ఇక ఏమి వినిపించకపోవోచ్చు

నీకు తోడుగా నిలవాలని తాపత్రయపడే నా చేతులు ..

నీతో కలసి నడవలనుకొన్న నా పాదాలు

మరి కదలలేకపోవోచ్చు

కాని!!!!!!!!!!

వలచిన నా హృదయం నీ కోసం కట్టుకొన్న పొదరిల్లు లో

తలవక మానదు ......

తలచిన నా హృదయం నిను కలువక,

కలసిన నీతో మాట్లాడక మానదు ...........

ఆ మాటల్లో నిను ఈ జన్మలో కలవలేకపోయనని బాదతో

నీ పాదాల చెంత కన్నీరు కార్చి,

నీకు చివరిసారి వీడ్కోలు చెప్పాకా మానదు .........................

మరుపు

నేస్తమా !!!!
మరచిపోయే మనసు నీది ...........
మరపురాని మనసు నాది....
మారిపోయే మనసు నీది....
పదిలంగా దాచుకొనే స్వభావం నాది.....
నీ మరిచిపోయే స్వభావం తెలియక,
మారిపోయే తత్వం ఎరుంగక,
నిన్నే తలుస్తూ......... నీ కోసమే పరితపిస్తూ........
నీతో కలసి నడచిన అడుగులను మరువలేక ,
ఆ దారుల్లో పంచుకొన్న భావాలను వదలలేక,
అనుక్షణం నరకం అనుభవిస్తూ.........
అందమైన జీవితాన్ని అధ్వాన్నం చేసుకొంటూ..
నీ మరచిన మనసు పిలిచే పలుకుకోసం
మారిపోయిన నీ అంతరం మార్పుకోసం ఎదురుచూస్తూ ........
ఎక్కడ ఉన్నానో, ఎలా వున్నానో,.... తెలియక
నన్ను నేను నిరంతరం ప్రశ్నిన్చుకొంటూన్నాను

విరహం

నేస్తమా ................

నా కనుపాపల అంతరాలనుండి

జారే కన్నీటి బొట్టు కి నోరు లేదు ,

తను జారుతున్నది నీ వల్లనే

అని చెప్పడానికి ....

చిరునవ్వుతో పలకరించే

నా పెదవులకు మాటలు లేవు

తను మూగబోయింది నీ ఉనికిని చూసే

అని తెలపడానికి ................

నిరంతరం నినుతలుస్తూ శబ్దం చేస్తున్న

నా గుండు చప్పుడుకి భాష లేదు

తను తపిస్తున్నది నీ సాంగత్యం కోసమే

అని విన్నవించడానికి .........

సూర్యున్ని చూసి తామర , చంద్రుణ్ణి చూసి కలువ

తేనె పూలను చూసి తుమ్మెద ,వీచే గాలిని చూసి పచ్చని పైరు

ఇలా జీవం లేని ......... ,కనీసం భాష కూడా రానివి .........

తమ ప్రేమలను , తమ భావాలతో తెలుపుతూ వుంటే

జీవం ఉండి కూడా నిర్జివుడునై ,

తెలిపే భాష వుండి మూగవాడినై

ప్రేమించానని చెప్పలేక ,ఎలా తెలపాలో తెలియక

నిరంతరం సతమతమౌతూ పిచ్చివాన్ని అవుతున్నాను ...............

స్వప్నం

స్వప్నం ...క్షణకాలం పాటు ఉండే

అందమైన ఉహ జనీతం
తొలగిన మరు క్షణం కలవరపరిచే

ఒక ఉహ కల్పితం
లేని ఆశ లని మేల్కొల్పుతూ ,ఇలలో లేని స్వర్గాన్ని చూపిస్తుంది..
అలా ఓ అందమైన కలకు సమాదానంగా మిగిలిన వాణ్ణే నేను...
స్వప్నం లో కనిపించిన అందమైన ఆ రూపాన్ని...... .
ఆ రూపానికి రంగులిదిద్దే ఆ చిరునవ్వుని చూసి వలిచాను..
వలచిన నా హృదయం లో తన రూపాన్ని నిలుపుకొన్నాను .
నిలుపుకొన్న ఆ దేవతను ఆరాధించాను ....
ఆరాదిస్తున్నాను.................................

ఆ .. ఆరాధనలో తీయదనం మాటల్లో తెలుపలేనిది

రేయమ్మ ఈ తీయని అనుభూతి కలిగించే ఆ స్వప్నాన్ని కల్పించిన నీకు

ఇవే నా ధన్యవాధాలమ్మ.........................

ఒంటరి

కలత చెందిన నా హృదయం తనను కలవాలని తపించింది
విసుగు చెందిన నా మనసు తనతో ఉ సులు చెప్పమంది
తను ఆప్యాయంగా పలకిరించే చిరునవ్వు ని చూడలని....
శ్రుతి మించిన యధ అలజడు లతో మాట్లడాలని
ఆ మాటలతో యధ కలతను చెరిపెద్దామని ఆశతో
ఉరకలు వేస్తూ వెళ్ళిన నా మనసుకు,మరో గాయం చేసింది
కలతతో ఉన్న నా మనసుకు, ఆమె చేసిన గాయం ...
కళ్లల్లో కనబడని కన్నీళ్ళు నింపింది
హృదయం లో శోకాన్ని పెంచింది....
నేస్తమా........
తోడు వుండవలసిన నీవే ...
హృదయాన్ని వికలం చేసి
ఒంటరి వాణ్ణి చేసావు
ఇది నీకు న్యాయమా ........

ఉహ

కవి ఆలోచలను కలం నిండా నింపి
ఎన్నో ఉహాలను, దృశ్యాలను ఉహించి
మనసారా రాద్దామంటే నా కలం
నీ పేరు రాసి ఆగి పోయింది...............
ఆగిన నా కలం ను కదలమని ఒత్తిడి చేస్తే
నీ రూపాన్ని గీసి మురుసిపాయింది................
ఈ తప్పు కలందా..... వ్రాసిన నాధా.......
లేక వలచిన నా మనసుదా...............
చెప్పు నేస్తమా ...
నిన్ను వలచి మాటరాని ముగావన్నైన నా పై జాలి చూపి సమాధానం చెప్పు
ప్రతిక్షణం నిన్నే తలుస్తున్న నా యధలోతుల్ని గమనించి సమాధానం చెప్పు....
నీ పెదవులనుండి వచ్చే ఆ సమాధానం కోసం ఎదురుస్తూ..............

నీ రాకకై

ఊరిస్తున్న అందాలను ..ఉహల్లో చూపిస్తూ
మనసులో మెదలని కోర్కెలను మేల్కొల్పుతూ
కలలో ఇలలో ఎటుచుసినా ఏమిచేసినా
నీ రూపాన్నినా యదలో మేదిలేల చేసావు
నాటి నుంచి నా మది నీ రాకకోసం పరితపిస్తూ
కుసుమాలను వెదజల్లుతోంది
ఆ జడి లో నీవు తడవాలని
అలా తడిచిన నీ పెదవులపై చిరునవ్వులు చిగురించాలని
ఆశిస్తూ .....................

తొలిపరిచయం

కల లాగ పరిచయమైన
అందమైన ఆమె పరిచయం ,
ఇలలో తెలియని ఓ ఉహ లోకాన్ని చూపింది,
ఆ లోకంలో .....
చేసేప్రతి పని క్రోత్తదే..
చూసే ప్రతి మార్గం వింతే
అనుభవించే ప్రతి భావం తోలిపరిచయమే
ఇలా ..
తోడు లేని నా జీవితానికి ...
ఉహ కందని లోకాన్ని
పరిచయం చేసి
నా జీవితంలో కొత్త కుసుమాలను
పరిచయం చేసింది